Do rąk Czytelników trafia drugi tom biograficznych zapisków Księdza Arcybiskupa Mariana Gołębiewskiego, Arcybiskupa Seniora Archidiecezji Wrocławskiej. Tom pierwszy Dziennika sercem pisanego obejmował lata od 1937 do 1996. Były to lata dzieciństwa i młodości, czas formacji kapłańskiej w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, pierwsze lata pracy duszpasterskiej, czas studiów specjalistycznych, działalność akademicka oraz pełnienie funkcji rektora we wspomnianym seminarium. Ważną cezurą dla wykładowcy biblistyki okazał się rok 1996, kiedy to Ksiądz Marian Gołębiewski otrzymał nominację biskupią dla Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.
Tu właśnie rozpoczynają się wspomnienia zapisane na kartach niniejszej książki. Jej tytuł jest zwięzły i bardzo klarowny: Posługa biskupia w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Oznacza to, że cezurą zamykającą niniejszy tom jest rok 2004, kiedy to Autor odbył swój ingres do Archikatedry Wrocławskiej.
Pierwsze chwile nowo mianowanego biskupa dla Koszalina i Kołobrzegu związane są z przygotowaniem i przebiegiem uroczystości konsekracyjnych. Miały one miejsce właśnie w Koszalinie 31 sierpnia 1996 roku. Potem rozpoczął się żmudny proces zapoznawania się diecezją i posługa biskupia, która obejmuje cały wachlarz aktywności: wizytacje parafialne, udzielanie sakramentu bierzmowania, udział w uroczystościach związanych z rocznicami powstania parafii, odpustów, święceń kościołów, jubileuszy księży i wiele innych. Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski słynął z tego, że łatwo można było się z Nim spotkać na rozmowę w godzinach urzędowania. Chętnie przyjmował tak księży, jak i osoby świeckie. Dużo wysiłku należało włożyć w tym czasie w zapoznanie się i nadanie kierunku pracy instytucjom diecezjalnym, jakimi są urzędy kurialne, sąd duchowny, seminarium duchowne, „Caritas”. Osobną działkę stanowiła współpraca ze zgromadzeniami zakonnymi, tak męskimi, jak i żeńskimi. Wiele obowiązków łączyło się także z pracą poza diecezją: udział w Konferencji Episkopatu Polski i jej różnych komisjach, wizyty w Wiecznym Mieście (zwłaszcza ta, zwana ad limina apostolorum, do której trzeba było należycie się przygotować) i kilku krajach (wielokrotnie Włochy i Niemcy, a także Litwa, Białoruś, Rosja, Kazachstan, Indie, Tajlandia, Filipiny). Osobną sferę stanowiły kontakty z władzami miejskimi i wojewódzkimi na tym skądinąd trudnym duszpastersko terenie.
Z każdej stronicy wspomnień przebija niezwykła troska o Kościół, zarówno ten lokalny, jak i powszechny. Świadczy o niej wnikliwa ocena różnych sytuacji życia eklezjalnego, relacje z rozmów z duszpasterzami i decydentami, podejmowanie licznych inicjatyw gospodarczych i społecznych, troska o alumnów i ich solidne wykształcenie oraz formację duchową. Cenne są wzmianki o rzetelnie przygotowywanych homiliach i innych publicznych wystąpieniach (niemal wszystkie zostały spisane i opublikowane w tomach: W blaskach nowej ewangelizacji, Wrocław 2006 oraz W blasku jubileuszu. Nauczanie pasterskie, Wrocław 2012). Nauczanie pasterskie zawsze przepełnione jest Biblią i nabrzmiałe odniesieniami do historii, przepełnione refleksjami wielkich teologów i zakotwiczone w życiu świętych. Na kartach tej biograficznej książki przewijają się nazwiska ludzi znanych i mniej znanych. Czytelnik poznaje ich charaktery i cechy osobowości poprzez opisywane wydarzenia. Liczne są nawiązania do historii odwiedzanych miejsc, do zabytków, dzieł sztuki. Głębia przekazywanych treści nie jest pozbawiona prostoty przekazu. Erudycja przeplata się z ogromną wiedzą Autora, a lekkość stylu po prostu wciąga w lekturę.
3 kwietnia 2004 roku Watykan ogłosił nominację Biskupa Mariana Gołębiewskiego na stanowisko Arcybiskupa Metropolity Wrocławskiego. Rozpoczął się czas przygotowań do objęcia nowej diecezji. Ingres odbył się 24 kwietnia. Ale o tym już w następnym tomie.