Po raz pierwszy imię Jakuba zwanego Mniejszym pojawia się w Nowym Testamencie u Marka, w relacji o wydarzeniach pod krzyżem Jezusa. Ewangelista stwierdza tam obecność matki Jakuba: „Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome” (Mk 15,40).
W niedługim czasie po zesłaniu Ducha Świętego, Jakub był już znaną postacią w rodzącym się Kościele jerozolimskim. Kiedy Piotr dzięki Bożej interwencji zostaje uwolniony z więzienia, udaje się do domu Marii, matki Jana Marka (z pewnością ewangelisty), gdzie składa świadectwo o Bożym działaniu. Następnie nakazuje: „Kiedy wreszcie otworzyli, ujrzeli i zdumieli się. On zaś nakazał im ręką milczenie, opowiedział, jak to Pan wyprowadził go z więzienia, i rzekł: Donieście o tym Jakubowi i braciom!” (Dz 12,17).
Gdy w pierwotnym Kościele doszło do sporów co do statusu nawróconych z pogaństwa, Jakub zabiera autorytatywnie głos na zgromadzeniu, zwanym niekiedy „synodem jerozolimskim” w 49 roku. Jak potoczyło się dalej jego życie? Zapraszam!
„Głos na pustyni” na żywo w każdą niedzielę o 6.50 w Radio „Wrocław”.
Polub stronę na Facebook