„Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10,14-17)
Józef stoi u początków nowego przymierza. Oblubieniec Maryi na kartach Ewangelii jawi się jako postać ogarnięta słowem Bożym. Oczekuje na nie tak bardzo, jak Izraelici oczekiwali każdego dnia na mannę na pustyni. Karmi się słowem Bożym tak, jak Izrael karmił się tajemniczym pokarmem: każdego dnia dzienną porcją, nie zaś jeden raz spożywając cały zapas. Tylko …
„Patryk urodził się w Brytanii w 385 roku, w rodzinie chrześcijańskiej. Nosił celtyckie imię Sucat. Kiedy miał 16 lat, korsarze porwali go do Irlandii. Przez 6 lat był tam pasterzem owiec. W tym czasie nauczył się języka irlandzkiego. Na przypadkowym statku udało mu się zbiec do północnej Francji. Tam kształcił się w dwóch najgłośniejszych wówczas …
Kościół św. Polikarpa w Izmirze – dawnej Smyrnie (fot. M. Rosik) Polikarp był uczniem Jana apostoła, umiłowanego ucznia Jezusa i zarazem autora przepięknej sentencji: „W miłości nie ma lęku. Doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą, a każdy, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości” (1 J 4,18). To wszechogarniająca miłość …
Hierapolis to dzisiejsze Pamukkale (fot. M. Rosik) Postacią związaną z Hierapolis był biskup Papiasz (80-130 po Chr.). Żył w czasach, kiedy Nowy Testament nie był jeszcze ukształtowany. Tradycja podaje, że był uczniem Jana apostoła i towarzyszem Polikarpa ze Smyrny. Jest autorem dzieła zatytułowanego Wyjaśnienia logiów Pańskich. Niewiele wiemy o życiu jednego z najwcześniejszych pisarzy wczesnochrześcijańskich. …
„Walenty był biskupem Terni w Umbrii. Wiadomości o nim są dość skąpe i niejednoznaczne. Żył w III w. i był kapłanem rzymskim. Tam w czasie prześladowań (Klaudiusza II Gota), wraz ze św. Mariuszem i krewnymi, asystował męczennikom w czasie ich procesów i egzekucji. Wkrótce sam został pojmany i doprowadzony do prefekta Rzymu, który przeprowadził rutynowy …
Ostatni nakaz Jezusa zapisany na kartach ewangelii Mateuszowej zawiera liczne paralele z Ewangelią Dzieciństwa. Paralele te koncentrują się wokół tematyki Bożego panowania nad światem, obecności Boga wśród ludu czy osobistego spotkania z Jezusem, a także adoracji wyrażonej przed Nim i roli odczytanego motywu „góry” w Galilei. Bez wątpienia ukazanie się Chrystusa uczniom służyło budowaniu Kościoła. …
Wzmianki o świetle w narracji o pustym grobie i opisie ukazania się Chrystusa włączają się w nurt biblijnej symboliki światła. Dualizm światło – ciemność znany jest nie tylko w pismach Starego Testamentu; pojawia się w literaturze qumrańskiej i apokryficznej. Dla starożytnych Izraelitów światło było symbolem tego, co dobre, dlatego już pierwsze zdania Biblii oznajmiają tę …
Mateuszowa wzmianka, iż podczas śmierci Jezusa zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, doczekała się wielu interpretacji w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Apokryficzna Protoewangelia Jakuba przekazuje piękną tradycję, iż zasłonę przybytku tkała Maryja, Matka Chrystusa. Kapłani postanowili uczynić nową zasłonę, wybrali więc siedem dziewcząt bez skazy, z pokolenia Dawida. Znalazła się wśród nich także Maryja. Dziewczęta ciągnęły …
Przy lekturze sceny śmierci Jezusa na krzyżu warto zwrócić uwagę na słowa modlitwy, które Jezus wypowiadał do Boga: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Ps 22,2a). Należy zwrócić uwagę, że Jezus umierał na krzyżu około godziny piętnastej; jest to godzina, w której pobożni Żydzi zwykli zwracać się do Boga w swoich modlitwach. Również i …
Maryja zgadza się najpierw, by urodzić Jezusa, który nazwany będzie Chrystusem, czyli Mesjaszem. Wypowiadając swoje fiat, zgadza się nie tylko na to, by urodzić Jezusa – człowieka, ale także na to, by wydać na świat Chrystusa – Syna Bożego: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1,38). Staje się nie …