25.03. Uroczystość Zwiastowania NMP

Scena zwiastowania przepełniona jest motywami chrystologicznymi i mariologicznymi. Maria, dziewica z Nazaretu, była małżonką Józefa, cieśli, którego pochodzenie z rodu królewskiego podkreśla Łukasz dla ukazania godności Jezusa. Już sam fakt skierowania Bożego orędzia do kobiety wskazuje na jej bezpośrednie uczestnictwo z Bożym planie zbawienia. Pozdrowienie anielskie: „Raduj się, pełna łaski, Pan jest z tobą!” należy odczytać nie tylko jako formułę grzecznościową. Zaproszenie „raduj się” było typowym wezwaniem proroków do gotowości na przyjęcie Mesjasza. Termin „pełna łaski” wskazuje zaś na istotne znaczenie roli wyznaczonej Maryi przez Boga. Zapewnienie „Pan jest z tobą” służy potwierdzeniu Bożej obecności i opieki nad Wybraną. Imię Jezus, które znaczy „Bóg zbawia”, było powszechnie stosowane w Palestynie I wieku, jednak anioł podkreśla jego znaczenie: „Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego”.

Obiekcje Maryi dotyczą sposobu poczęcia. Czasownik „poznać” stosowany w kontekście małżeńskim, w mentalności semickiej odnosił się do relacji seksualnych. Zwrot „nie znam męża” można je tłumaczyć jako „nie znam mężczyzny”, z możliwością interpretacji podkreślającej intencję Maryi pozostania dziewicą. Wyjaśnienia Gabriela co do sposobu poczęcia ujął Łukasz w formę paralelizmu, w którym wyrażenia „Duch Święty” i „moc Najwyższego” wyrażają tę samą rzeczywistość: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”. „Duch” jest dla Hebrajczyka tchnieniem życia. Każde stworzenie żywe oddycha, posiada więc w sobie ducha. Duchem par excellance jest sam Bóg, gdyż nie tylko żyje, ale jest Dawcą życia. Tak więc Boże tchnienie, czyli Boży Duch, zawsze przynosi życie.

To przedziwne działanie Ducha Świętego w Maryi rzuca światło na wcześniejsze słowa pozdrowienia „pełna łaski”. Zgoda Maryi na przyjęcie orędzia zwiastowania, wyrażona w prostym „niech mi się stanie” stawia ją w jednej linii ze „sługami Bożymi”, którym Bóg wyznaczał misje w rozwijającej się historii zbawienia.