Na ostatni etap kształtowania się Ewangelii synoptycznych składa się praca redakcyjna ewangelistów. Każdy z nich porządkował zebrany materiał, dzielił go na odpowiednie partie, grupował różne zapiski, by poprzez pracę redakcyjną nadać im odpowiedni kształt. Ewangeliści nie zapisali wszystkiego, co wiedzieli o życiu i działalności Jezusa. Raczej wybierali ten materiał, który odpowiadał ich celom teologicznym, a także potrzebom wspólnoty, do której adresowali swe dzieła. Poprzez odpowiednią strukturę swych dzieł przekazywali również określone orędzie teologiczne.

Marek stawia przed sobą cel, by przekonać chrześcijańskich mieszkańców Rzymu, iż Jezus jest Chrystusem (Mesjaszem) i Synem Bożym (Mk 1,1). Jego Ewangelia – jak wspomniano powyżej – powstała najwcześniej. W Rzymie do chrześcijańskiej wspólnoty dostawać się mogli zarówno Żydzi (gdyż diaspora żydowska była tam wówczas bardzo liczna), jak i wyznawcy kultu pogańskiego. Pierwszych należało przekonać, że Jezus z Nazaretu jest oczekiwanych przez nich Mesjaszem; drugich, że to właśnie Jezus, nie cesarz, jest prawdziwym Synem Bożym.

Marek dąży do wyznaczonego sobie celu za pomocą specyficznego rozmieszczenia kluczowych perykop. Po zapowiedzi głównych tytułów chrystologicznych (1,1), ewangelista w pierwszej części swego dzieła (do 8,29) koncentruje się na argumentacji, że Jezus jest Mesjaszem, w drugiej natomiast (do 15,39) objawia synostwo Boże Jezusa. Objawienie to jest już zapowiedziane w scenie chrztu Jezusa w Jordanie (1,9-11). Przestrzeń pomiędzy tymi kluczowymi perykopami wypełniona jest systematycznie rozłożonym materiałem o całokształcie działalności Jezusa (w części pierwszej w summariach) lub zapowiadający mękę (w części drugiej), o uczniach, nauczaniu, dokonywanych cudach i konflikcie z przywódcami narodu.

Ewangelista rozpoczyna swoje dzieło nadając mu swoisty tytuł: „Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym” (Mk 1,1). Zapowiada jednocześnie cel, który przyświeca jego pracy pisarskiej: pragnie wykazać swym czytelnikom (chrześcijańskim mieszkańcom Rzymu), że Jezus z Nazaretu był Chrystusem, czyli Mesjaszem (gr. christos – namaszczony, mesjasz), oraz że był Synem Bożym.  Od tytułu dzieła Markowego utworzono jeden z pierwszych znaków chrześcijaństwa, znak ryby, który wielokrotnie pojawia się na ścianach rzymskich katakumb. Akrostych utworzony z pierwszych liter tytułów chrystologicznych z Mk 1,1 oraz dołączony tytuł soter – „Zbawiciel”, tworzy rzeczownik ichtys, oznaczający „rybę”.

Polub stronę na Facebook