Ewangeliści pisali swe dzieła „wybierając niektóre z wielu wiadomości przekazanych ustnie lub pisemnie, ujmując pewne rzeczy syntetycznie lub objaśniając je, przy uwzględnieniu sytuacji kościołów” (Konstytucja o Objawieniu Bożym 5). Dlatego fakty z życia Jezusa zauważone przez jednego z ewangelistów mogły być pominięte przez innego; dlatego poszczególni autorzy mają swoje ulubione tematy, do których chętnie powracają; dlatego wyjaśnienia niektórych zdarzeń mogą być nieco odmienne w poszczególnych księgach. Zasada ta dotyczy nie tylko ewangelii, ale wszystkich ksiąg biblijnych. Aby głębiej je zrozumieć, warto zapoznać się wcześniej z religią Izraela, częściowo z jego historią, warto przyjrzeć się żydowskim zwyczajom i przekonaniom, warto poznać nieco mentalność semicką, tak różną od mentalności Zachodu, a przecież fascynującą. Judaizm czasów Jezusa nie był religią jednolitą. Działały w nim różne ugrupowania i ścierały się odmienne nurty. Zapoznanie się z tą przebogatą mozaiką, w której kamyczkami są ugrupowania faryzeuszy i saduceuszy, Herodiad i uczonych w Piśmie, zelotów i sykaryjczyków, zwolenników Jana Chrzciciela i Samarytan – może niezwykle ubogacić naszą lekturę Biblii. Zupełnie inaczej będzie wyglądało nasze rozumienie ewangelii, gdy poznamy wcześniej instytucję świątyni w Jerozolimie i zapoznamy się ze sprawowanym w niej kultem, gdy odkryjemy bogactwo żydowskich świąt i zrozumiemy zwyczaje szabatowe, gdy przyjrzymy się ceremoniom synagogalnym i życiu modlitewnemu Żydów. Warto więc sięgać nie tylko do wstępów czy przypisów lub słowniczków znajdujących się na końcu różnych wydań Biblii, ale także wzbogacić swoją biblioteczkę o komentarze czy pozycje przybliżające historię czasów biblijnych oraz instytucje Izraela.
Polub stronę na Facebook