Ogień i duch (30.09.2018)

Na przełomie V i VI wieku syryjski poeta Izaak z Antiochii komentował słowa Chrystusa: „Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony” (Mk 9,43). Pisał: „Bywają niewidomi cudzołożnicy i łotrzy bez ręki, nie myśl więc, że przyczyna grzechu znajduje się w ręce czy oku, lecz raczej to twój duch widzi coś i tego pragnie: przeciwko niemu trzeba więc walczyć. To złe pragnienie jest dla ciebie przyczyną upadku; odetnij je od siebie i odrzuć daleko. Tylko wariat odcina sobie członki, ale tym samym nie odsuwa od siebie zła”.

Szatan podaje się za anioła światłości, perfidnie naśladując działanie Boga. Duch Święty wzywa do dawania świadectwa o Chrystusie. Zły duch nakłania do siania zgorszenia, które jest szyderstwem z Chrystusa. Duch Święty zstąpił na apostołów w językach ognia. Zły duch chce pogrążyć ludzi w ogniu piekielnym. Bóg pragnie odnowić oblicze ziemi Duchem Pięćdziesiątnicy. Szatan ma jeden cel: zarażać ludzi duchem anty-pięćdziesiątnicy.

Kto jednak całym sercem przylgnie do Jezusa, ten nie musi obawiać się demonicznego lwa. Taktykę jego działania rozszyfrował syryjski mnich: „Szatan jest podobny do spętanego lwa z kagańcem na paszczy; może on wprawdzie napędzić wielkiego strachu, ale nie jest w stanie wyrządzić komukolwiek krzywdy”.