Historia Izaaka i Rebeki w wielu aspektach podobna jest do życia Abrahama i Sary. Pojawia się tutaj wątek niepłodności, a potem radość oczekiwania na dzieci. W Księdze Rodzaju czytamy: „Izaak modlił się do Pana za swą żonę, gdyż była ona niepłodna. Pan wysłuchał go, i Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie, pomyślała: «Jeśli tak bywa, to czemu mnie się to przytrafia?» Poszła więc zapytać o to Pana, a Pan jej powiedział:
«Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego». Kiedy nadszedł czas porodu, okazało się, że w łonie jej były bliźnięta. I wyszedł pierwszy syn czerwony, cały pokryty owłosieniem, jakby płaszczem; nazwano go więc Ezaw. Zaraz potem ukazał się brat jego, trzymający Ezawa za piętę; dano mu przeto imię Jakub. – Izaak miał lat sześćdziesiąt, gdy mu się oni urodzili. A gdy chłopcy urośli, Ezaw stał się zręcznym myśliwym, żyjącym w polu. Jakub zaś był człowiekiem spokojnym, mieszkającym w namiocie. Izaak miłował Ezawa, bo ten przyrządzał mu ulubione potrawy z upolowanej zwierzyny; Rebeka natomiast kochała Jakuba” (Rdz 25,21-28).
W przypadku Rebeki oczekiwaniu na narodziny dzieci towarzyszył również niepokój, spowodowany walką synów w jej łonie. Rebeka nie była też ze swoim mężem szczera.
W historii Izaaka i Rebeki pojawiają się nieporozumienia i niedomówienia, byli tylko ludźmi, ich relacja nie była więc idealna. Ale również oni wiele nas uczą.
Polub stronę na Facebook