Sara i Abraham (I)

Ich historia rozpoczyna się w jedenastym rozdziale Księgi Rodzaju. On, wybrany przez Boga patriarcha, człowiek wielkiej ufności. Ona, urodziwa kobieta, wierna towarzyszka i silne wsparcie. Wystawieni na próbę wiary i posłuszeństwa, doświadczeni cierpieniem niepłodności. Abraham stoi u samego początku Biblii, a właściwie historii biblijnej. To, co czytamy wcześniej w Księdze Rodzaju, nazywamy zazwyczaj prehistorią biblijną, natomiast początek czasom historycznym daje postać Abrahama. Wyznawcy judaizmu twierdzą, że był on pierwszym Żydem. Abram urodził się w Ur Chaldejskim nad Zatoką Perską i to właśnie stamtąd Pan Bóg powołał go, aby przemierzył drogę do kraju marzeń i snów, do Ziemi Obiecanej. Tak, nieco romantycznie, rozpoczyna się piękna historia człowieka, który stoi u podstaw naszej wiary. Już samo wyjście z Ur Chaldejskiego wiele nam mówi o relacji Abrahama i Sary, bo tam właśnie Abram pojął za żonę Saraj, której imię tłumaczy się jako „księżniczka”. Dlaczego prosty fakt wspólnego wyjścia z Ur, kiedy Abram zostaje wezwany do pójścia za planem Bożym, niesie z sobą tak wiele treści? Przywołajmy w tym kontekście historię innej pary biblijnej, spokrewnionej zresztą z Abramem. Abram wychodzi z Ur Chaldejskiego razem z Lotem. Lot wyjdzie później po raz kolejny z innego miasta, z Sodomy, razem ze swoją bezimienną żoną, nazywaną po prostu żoną Lota. Saraj podąża za Abramem bez względu na wszystko, cała rodzina Lota otrzymuje nakaz, by nie spoglądać za siebie. Żona Lota obraca się i niektórzy egzegeci twierdzą, że wraca do swojego domu – obraca się, żeby wrócić do Sodomy. Nie dość, że sprzeciwia się woli Bożej, to jeszcze postanawia opuścić swojego męża i córki i wrócić do Sodomy, do miasta przeklętego, miasta, które ulegało zniszczeniu.