fot. M. Rosik
Tuż przed naszą erą, a także u początków czasów chrześcijańskich w Palestynie stosowano praktycznie dwa rodzaje grobów: były to groby kopane w ziemi, oraz groby drążone w skale na wzór izby. Wchodząc do nich, należało się pochylić. Niekiedy zawierały przedsionek, który prowadził do kilku komnat grobowych. W komnatach znajdowały się kute w kamieniu ławy, na których kładziono namaszczone balsamem ciała zmarłych. Uboższe groby zamykano sposobem murarskim, bogatsze zaś zastawiano kamieniem. Zamknięcie grobu miało chronić spokoju zmarłych między innymi przed włóczącymi się psami czy hienami, ale także przed rabusiami.
Tak wyglądał grób Jezusa, w którym został pochowany dzięki staraniom Józefa z Arytmatei. Ewangelista Jan poświadcza: „A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski Dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu” (J 19,41-42).
***
„Wielka Sobota”, Nowe Życie (nr specjalny 2020) 23-24.
Polub stronę na Facebook