Dzieje Apostolskie opowiadają o pierwszych trzech dekadach istnienia Kościoła. Historia tu opowiedziana rozpoczyna się od dnia wstąpienia do nieba Jezusa, a kończy na pobycie Pawła w Rzymie. Chodzi więc mniej więcej o lata 30-63. Autorem tej księgi jest postać wyjątkowa.
Łukasz jest jedynym autorem ksiąg natchnionych, który nie jest Żydem z pochodzenia. Wszystkie księgi Starego i Nowego Testamentu zostały napisane przez wyznawców judaizmu, poza Ewangelią Łukasza i Dziejami Apostolskimi.
Zapraszam do – jak zwykle wnikliwych – rozmów z red. Adrianną Sierocińską na falach Radia „Rodzina”. Zacznij słuchać od rozmowy na temat rozdziału pierwszego Dziejów Apostolskich – na dole strony.
„I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, …
Korzystając z prawa obywatela rzymskiego, jakim było odwołanie się do cezara podczas procesu sądowego, Paweł wyrusza ku Rzymowi. Najpierw wygłasza mowę obronną przed królem Agryppą, po raz kolejny dając świadectwo spotkania z Chrystusem pod bramami Damaszku. Podczas podróży morskiej okręt, na pokładzie którego Paweł jest przewożony, dostaje się w sam środek burzy. Pomimo tego, że …
W uroczystej mowie przed trybunałem Festusa Paweł odwołuje się do Cezara. Warto przy tym postawić sobie pytanie, czy Paweł był retorem? W odpowiedzi na pytanie, na ile świadomie Paweł stosował elementy retoryki greckiej czy hebrajskiej, pomóc może rozstrzygnięcie kwestii wykształcenia apostoła. Niektóry sądzą, że Paweł był wykształconym retorem, inni zaprzeczają takiej możliwości. Eugeniusz Dąbrowski pisał: „Jego …
Paweł zostaje przewieziony z Jerozolimy do więzienia w Cezarei Nadmorskiej. W 25 roku przed Chr. Herod Wielki rozpoczął budowę portu przy Morzu Śródziemnym w mieście należącym niegdyś do Fenicjan. Nadał mu imię na cześć Cezara Augusta: Cezarea Nadmorska. Było to przedsięwzięcie niecodzienne. Król postanowił wybudować port nie w zatoce, lecz przy prostej linii brzegowej. Z tego …
Paweł jako faryzeusz staje przed Sanhedrynem. Jego oponentami są saduceusze, którzy odrzucają wiarę w zmartwychwstanie. Odrzucając wiarę w nieśmiertelność dusz, negują nie tylko zmartwychwstanie, ale i sąd ostateczny. Nie przyjmują innych pism Biblii Hebrajskiej (czyli Starego Testamentu) poza Pięcioksięgiem. Odrzucają również całkowicie tradycję ustną. Z tego właśnie powodu Flawiusz kieruje przeciw nim ostrze swej krytyki: „Teraz …
O wydarzeniu pod bramami Damaszku – mistycznej wizji, jakiej doświadczył Szaweł – mówią trzy narracje Dziejów Apostolskich. Opis w Dz 9,1-31 jest najobszerniejszy. Bardziej zwięzłe są relacje zawarte w Pawłowych mowach; pierwsza z nich skierowana jest do Żydów zgromadzonych w świątyni (Dz 22,3-21), druga zaś wygłoszona została wobec króla Agrypy II, jego siostry Berenike, prefekta …
Początkowo wyznawcy Chrystusa wywodzący się z judaizmu czcili szabat oraz niedzielę jako dzień zmartwychwstania i chrystofanii po ośmiu dniach od zmartwychwstania (właśnie ten fakt leży u początków świętowania niedzieli). Już w czasach Nowego Przymierza kyriake hemera zaczęła zastępować żydowski szabat. Chrześcijanie w Troadzie zwykli gromadzić się na łamaniu chleba właśnie w niedzielę (Dz 20,7) i …
Dzieje Apostolskie zawierają przynajmniej dwa epizody związane z uczniami Jana Chrzciciela. Pierwszy dotyczy spotkania Pryscylli i jej męża Akwili, Żydów wysiedlonych przez Klaudiusza z Rzymu, z Apollosem, również Żydem, pochodzącym z Aleksandrii. Autor Dziejów stwierdza o Apollosie: „Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko …
Łukasz ewangelista wspomina w Dziejach Apostolskich o tym, że Paweł przez półtora roku oddawał się wyłączenie nauczaniu w gminie korynckiej. Początkowo, zamieszkując z Pryscyllą i Akwilą, cały tydzień trudnił się pracą rzemieślniczą, by w ten sposób zapewnić sobie utrzymanie; w szabat natomiast udawał się do synagogi i tam głosił dobrą nowinę o zbawieniu. Sytuacja uległa …
Paweł głosił Chrystusa w Tesalonikach przez trzy szabaty, a następnie wrogo nastawieni Żydzi wznieśli tumult i tłumnie zgromadzili się w mieście, formując manifestację przeciw ewangelizatorom (Dz 17,1-9). Nie mogąc jednak prawnie o nic Pawła oskarżyć (tym bardziej, że go nie odnaleźli), musieli rozejść się do domów. Mając takie doświadczenia, Paweł kierował okazyjny (nie doktrynalny) list …
Paweł ma widzenie Macedończyka, który prosi go, by przybył i pomógł mieszkańcom jego krainy. Posłuszny widzeniu apostoł przeprawia się do Filippi i w ten sposób dobra nowina dociera do Europy. Znamiennym jest fakt, że pierwszym wyznawcą Chrystusa w Europie jest kobieta, Lidia, która zajmowała się sprzedażą purpury. Rozchodzące się drogi judaizmu i chrześcijaństwa usankcjonowały odmienny …
Prawdopodobnie w roku 49 (lub 51), a więc w czasie, gdy Klaudiusz wypędził Żydów z Rzymu, w Jerozolimie dochodzi do zgromadzenia apostołów, zwanego Soborem Jerozolimskim lub Soborem Apostolskim. O całym przedsięwzięciu opowiada Łukasz (Dz 15,4-29), który wskazuje na powód zgromadzenia apostołów i starszych: jest nim spór wszczęty w Antiochii przez nieznanych z imienia Judejczyków, dotyczący …
Schemat działania Pawła podczas jego podróży misyjnych wydaje się powtarzać. Przychodząc do kolejnych miast, apostoł zaczyna głoszenie dobrej nowiny w środowisku diaspory. Udaje się najpierw do synagogi, gdzie zaledwie niewielu Żydów przyjmuje wiarę. Następnie kieruje się ku poganom i zakłada pierwszą gminę w mieście. Jej trzon stanowią wyznawcy Chrystusa wywodzący się z pogaństwa. Tak było …
Podczas publicznie sprawowanych postów i modlitw Paweł i Barnaba decydują się wyruszyć w drogę z misją głoszenia dobrej nowiny. Pierwsza podróż misyjna Pawła rozpoczyna się od wyprawy na Cypr. W cypryjskiej Salaminie urodził się Barnaba, towarzysz apostoła. Wraz z nim przybył do ojczyzny około 45 roku. Paweł przywiódł do wiary w Chrystusa gubernatora wyspy, Sergiusza Pawła. …
Wrogość pomiędzy wyznawcami Chrystusa a Żydami, którzy Jezusa nie przyjęli narastała do tego stopnia, że w 62 roku został stracony św. Jakub, przywódca Kościoła jerozolimskiego. Jakub nie nawoływał wcale do odrzucenia judaizmu, zachęca natomiast, by chrześcijanie porzucili „bezmiar zła” (Jk 1,21), „pychę” (Jk 4,10) i „kłótnie” (Jk 5,9). Pomimo takiego nauczania, według tradycji został strącony …