Wielki Czwartek

W Wielki Czwartek Kościół celebruje ustanowienie dwóch sakramentów: kapłaństwa i Eucharystii.

Rozpocznijmy od tego drugiego. Ewangelie zawierają trzy opisy ustanowienia Eucharystii (Mk 14,22-25; Łk 22,19-20; Mt 26,26-29). Lista ta została wzbogacona przez relację św. Pawła (1Kor 11,23-25). Ewangeliści dokładają wszelkich starań, by ukazać, że ostatnia wieczerza była ucztą paschalną. Żydowskie święto Paschy zakorzenione jest w uroczystościach rolników, którzy składając Bogu dziękczynienie za pierwsze zbiory, ofiarowywali Mu pierwociny trzód i przaśne chleby. Rolnicze święto nabrało nowego, głębszego wymiaru po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu.

Święto wzięło swoją nazwę od wydarzeń związanych z wyjściem Izraelitów spod panowania Ramzesa II. Pascha bowiem w języku hebrajskim oznacza „przejście” i odsyła do „przejścia” anioła śmierci pośród Egipcjan oraz do cudownego przejścia narodu wybranego przez Morze Czerwone. To decydujące wydarzenie leży u podstaw państwowości późniejszego Izraela i Judy.

***

A teraz zapraszam do parafii św. Franciszka z Asyżu we Wrocławiu (nagranie z 2017 roku). Eucharystia  nazywana jest Ucztą Miłości.  Jezus,  którego miłość do człowieka zaprowadziła aż na krzyż  staje się obecny pośród nas pod postaciami Chleba i Wina. Zaprasza  do  udziału  w  tej  uczcie  wszystkich: zarówno tych, którzy żyją blisko Niego, jak i tych, których grzech oddziela od Boga;  zarówno  przyjaciół,  jak i ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. Jednym  i  drugim  pragnie  udzielić  swych darów. Pragnie,  abyśmy  zaczerpnęli  ze źródła tej miłości, która Jego zawiodła   na   krzyż,  a  nas  prowadzić  może  drogami  służby potrzebującym.

***

„Wielki Czwartek”, Nowe  Życie (nr specjalny 2020) 10-11.

Polub stronę na Facebook