W Wielki Czwartek Kościół celebruje ustanowienie dwóch sakramentów: kapłaństwa i Eucharystii.
Rozpocznijmy od tego drugiego. Ewangelie zawierają trzy opisy ustanowienia Eucharystii (Mk 14,22-25; Łk 22,19-20; Mt 26,26-29). Lista ta została wzbogacona przez relację św. Pawła (1Kor 11,23-25). Ewangeliści dokładają wszelkich starań, by ukazać, że ostatnia wieczerza była ucztą paschalną. Żydowskie święto Paschy zakorzenione jest w uroczystościach rolników, którzy składając Bogu dziękczynienie za pierwsze zbiory, ofiarowywali Mu pierwociny trzód i przaśne chleby. Rolnicze święto nabrało nowego, głębszego wymiaru po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu.
Święto wzięło swoją nazwę od wydarzeń związanych z wyjściem Izraelitów spod panowania Ramzesa II. Pascha bowiem w języku hebrajskim oznacza „przejście” i odsyła do „przejścia” anioła śmierci pośród Egipcjan oraz do cudownego przejścia narodu wybranego przez Morze Czerwone. To decydujące wydarzenie leży u podstaw państwowości późniejszego Izraela i Judy.
***
A teraz zapraszam do parafii św. Franciszka z Asyżu we Wrocławiu (nagranie z 2017 roku). Eucharystia nazywana jest Ucztą Miłości. Jezus, którego miłość do człowieka zaprowadziła aż na krzyż staje się obecny pośród nas pod postaciami Chleba i Wina. Zaprasza do udziału w tej uczcie wszystkich: zarówno tych, którzy żyją blisko Niego, jak i tych, których grzech oddziela od Boga; zarówno przyjaciół, jak i ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. Jednym i drugim pragnie udzielić swych darów. Pragnie, abyśmy zaczerpnęli ze źródła tej miłości, która Jego zawiodła na krzyż, a nas prowadzić może drogami służby potrzebującym.
***
„Wielki Czwartek”, Nowe Życie (nr specjalny 2020) 10-11.
Polub stronę na Facebook