Dla tygodnika „Niedziela” mówi ks. Mariusz Rosik
Czy Biblia mówi coś o teściach? Moja myśl wędruje ku dwóm ewangelicznym scenom, uzdrowieniu teściowej Piotra i Jezusowej zapowiedzi: „teściowa stanie przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej” (Łk 12,53). Pierwsza scena niewiele mówi jednak o relacji samego Piotra do teściowej, druga zaś, choć brzmi jak proroctwo, które spełnia się chyba nader często (choć z innych powodów niż zapowiadał Jezus), nie ma raczej charakteru pozytywnego.
Dlatego warto sięgnąć po inną kartę Biblii, po Księgę Rut. Podczas klęski głodu, który ogarnął Izrael na kilka wieków przed Chrystusem, niejaki Elimelek z Betlejem udał się wraz ze swoją rodziną do Moabu, w poszukiwaniu lepszych warunków życia. Tam dwaj jego synowie wzięli za żony kobiety pogańskie, Moabitki. Jedną z nich była tytułowa bohaterka księgi. Gdy zmarli obydwaj synowie Elimeleka, a także on sam, wdowa po nim wyruszyła w podróż powrotną do Izraela. A trzeba wiedzieć, że los bezdzietnej wdowy był nie do pozazdroszczenia. Prawo nakazywało, by opiekę nad wdową objął najstarszy syn, tymczasem obydwaj jej synowie zmarli. Musiała utrzymywać się z pracy własnych rąk. W tak dramatycznych warunkach jej synowa, Rut, okazała się wspaniałomyślna. Choć była Moabitką, przyznała się do Boga Izraela i do Jego narodu. Powróciła wraz z teściową do jej rodzinnej ziemi, by tam otoczyć ją opieką. Pięknym echem odbija się jej wyznanie skierowane do teściowej: „Gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem” (Rt 1,16). Rut przyjęła na siebie cierpienia bezdzietnej wdowy w Izraelu; wszak i ona była wdową. Jej zaufanie wobec Boga i pełna życzliwości postawa wobec teściowej okazała swą siłę w małych, codziennych sprawach, w byciu razem przy żniwach i w domowych obowiązkach, w czasie radości i głodu. Cała historia kończy się happy-endem. Podczas pracy na polu Rut poznaje Booza, którego poślubia. W ten sposób zostaje wprowadzona do pokolenia, z którego wyjdzie król Dawid, Salomon, w przyszłości sam Mesjasz.