fot. archiwum M. Rosik
Józef Ratzinger pod pojęciem pentekostalizacji rozumie zjawisko na wskroś pozytywne, widząc w niej dar Ducha Świętego:
„fenomen pentekostalizacji, powstały w łonie świata protestanckiego, przyjął się, w odmiennej formie, w Kościele katolickim pod nazwą Odnowa Charyzmatyczna […]. We wspólnotach charyzmatycznych i w innych ruchach, które miały świadomość bycia darem Ducha Świętego dla Kościoła, doświadczano z radością nowej Pięćdziesiątnicy i nowej obecności Ducha” (J. Ratzinger, Presentazione, w: R. Cantalamessa, Il canto dello Spirito. Meditazioni sul Veni Creator, Milano 2014).
Prof. Andrzej Kobyliński uznaje pentekontalizecję za zagrożenie dla Kościoła, widząc w niej
„dwa procesy: szybki wzrost liczebny różnego rodzaju nowych wspólnot stricte zielonoświątkowych oraz proces stopniowego przekształcania tradycyjnych Kościołów chrześcijańskich i związków wyznaniowych w bliżej nieokreśloną formę chrześcijaństwa charyzmatycznego w wymiarze globalnym” (cytat za bpem A. Czają).
Znany egzorcysta Aleksander Posacki zdecydowanie nie lubi tego terminu:
„Samo to okropne, pogardliwe, technokratyczne słowo 'pentekostalizacja’ (pisane profanicznie z małej litery) zakłada jakiś radykalny, dogmatyczny sceptycyzm lub nawet sugeruje jakieś zło. Zakłada raczej arbitralnie i bez dowodów, że nie ma w tym zjawisku DUCHA ŚWIĘTEGO, ale raczej chodzi o jakąś przesadę, iluzję, błąd, herezję czy nawet wyraźny grzech. A jeśli chodzi tu jednak o Ducha Świętego, który nie tyle chce rozbijać co ożywić martwy często Kościół? Co wtedy? Czy nie będzie to programowe gaszenie ducha?” (za portalem profeto.pl).
Bp Andrzej Siemieniewski prezentuje bardzo szerokie podejście:
„Pierwsze oblicze pentekostalizacji polega na lawinowym wzroście liczby członków tradycyjnych kościołów zielonoświątkowych oraz nowopowstałych wolnych kościołów charyzmatycznychw wielu krajach na całym świecie, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, w Afryce i w Azji. Drugie oblicze pentekostalizacji to stopniowa transformacja wielu Kościołów, wspólnot i denominacji chrześcijańskich w charakterystyczną nową wersję pobożności charyzmatycznej o łatwych do zaobserwowania wielu elementach wspólnych w skali całej naszej planety. Oblicze trzecie to wielopostaciowy ruch Odnowy charyzmatycznej w Kościele katolickim” (za portalem siemieniewski.archidiecezja.wroc.pl).
Polub stronę na Facebook