Przypomniał o soborze w Nicei (współczesnym Iznik na terenie Turcji) i kształtującym się wyznaniu wiary w Ducha Świętego – Pana i Ożywiciela. Dziś w taki sposób w Credo nicejsko-konstantynopolitańskim wyznajemy wiarę w Trzecią Osobę Boską.

– Co to znaczy, że Duch Święty jest Panem i Ożywicielem? – pytał biblista. Odwołał się do rozdziałów 5-7 z 2 Krn, gdzie mowa jest o konsekracji świątyni wzniesionej przez Salomona. Zauważył, że Arka Starego Testamentu i to, co w niej umieszczono, zapowiadała przyjście Mesjasza.

Znajdowały się w niej tablice Dekalogu – tak Jezus objawi w pełni Prawo Boże, przyniesie Prawo Nowego Testamentu, naczynie z manną – zapowiedź Eucharystii, laska arcykapłana Aarona – która ostatecznie nabiera sensu wobec Chrystusa, arcykapłana Nowego Przymierza.

Biblista udowadniał, że to Maryja jest Arką Nowego Przymierza. Wskazują na to m.in. obrazy z Apokalipsy. „(…) Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni” czytamy (Ap 11,19), by zaraz potem – za biblijnym tekstem – spojrzeć na Niewiastę obleczoną w Słońce, która porodziła Syna.

Ks. Rosik przypomniał, że kiedy Izraelici wędrowali przez pustynię, unosił się nad nimi obłok, którzy rzucał cień na Arkę Przymierza. Podczas Zwiastowania Maryja słyszy od Archanioła, że moc Najwyższego osłoni Ją – a dokładnie „okryje cieniem”, niczym obłok arkę.

Kiedy Dawid zamierzał sprowadzić do Jerozolimy Arkę (1 Krn 13), lękał się, mówiąc: „Jak wprowadzę do siebie Arkę Bożą?” – a dosłownie: „Skądże mi to, że Arka mojego Pana przychodzi do mnie?”. Najpierw wprowadził ją wiec na trzy miesiące do domu Obed-Edoma. Przywodzi to na myśl 3-miesięczny pobyt Maryi w domu Zachariasza i okrzyk św. Elżbiety: „Skądże mi to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie?” Co więcej, Elżbieta oznajmia, że na głos Maryi w jej łonie poruszyło się z radości dziecię – dosłownie: „podskoczyło”. Podobnie, jak czytamy w Piśmie św., Dawid podskakiwał z radości przed przychodzącą do Jerozolimy Arką.

Ks. Rosik zwrócił uwagę na kolejne analogie. Kiedy apostołowie, wraz z niewiastami, „Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” trwali na modlitwie po Wniebowstąpieniu Pana, czytamy, że Piotr przemówił w obecności ok. 120 osób (Dz 1,14). W 2 Krn znajdujemy wzmiankę, że przy konsekracji świątyni Salomona, do której wprowadzono Arkę, było 120 kapłanów.

Świątynię Salomona – podczas uroczystej konsekracji – wypełnił „obłok chwały Pańskiej”, a potem „spadł ogień z nieba” i „chwała Pańska napełniła dom Pański” (2 Krn 7). Kiedy Duch Święty zstąpił na modlących się w Wieczerniku, dał się słyszeć szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru i pokazały się jakby języki ognia (Dz 2).

Ks. M. Rosik podkreślił, że św. Łukasz nieprzypadkowo nawiązuje do poświęcenia świątyni Salomona. – Duch Święty jest nie tylko Panem, ale i Ożywicielem. W Dniu Pięćdziesiątnicy konsekruje nową świątynię, którą jest rodzący się Kościół – tłumaczył. Przypomniał słowa Jezusa, który mówił o „świątyni swojego ciała” i teksty św. Pawła, głoszącego, że to my, Kościół, jesteśmy ciałem Chrystusa i świątynią Bożą.

– Gromadzimy się dziś w tym miejscu jako Kościół, ciało Chrystusa, świątynia Boga. Prosimy, by On nas konsekrował, ożywiał, uświęcał – wyjaśniał biblista.

Wspomniał o wydarzeniu z lutego 1967 r., które miało miejsce w Pensylwanii w USA. Grupa studentów i kilku wykładowców z uniwersytetu w Pittsburghu (noszącego imię Ducha Świętego) uczestniczyli w weekendowych rekolekcjach w ośrodku o nazwie „Arka i Gołębica”. W sobotę 17 lutego przeżyli w tamtejszej kaplicy niezwykle doświadczenie spotkania z Bogiem – „wylania” Ducha Świętego, uznawanego za narodzimy ruchu odnowy charyzmatycznej w Kościele katolickim.

– Dziś jest dzień, w którym Duch Święty okazuje się Panem i Ożywicielem – mówił, zapraszając do otwarcia się na Bożą moc.

Agata Combik