Celem książki jest wykazanie, że teologie biblijne, które począwszy od J.Ph Gablera (1787) powstawały wśród niemieckojęzycznych protestanckich biblistów są świadectwem zachodzącej zmiany mentalnościowej. Egzegeci poszukiwali klucza hermeneutycznego najpierw dla ST i NT, a potem wspólnego dla całej Biblii. Propozycje były różnicowane. Za swoje zadanie ks. dr C. Korzec uważa wpierw opisanie procesu, który doprowadził opublikowania od końca XVIII wieku do czasów współczesnych licznych monografii, które w swoich tytuł uważane są za teologie biblijne, ale tylko jednej z części Pisma Świętego. Temu zostaje poświęcona pierwsza część pracy. W części drugiej autor zbiera i opisuje różnorakie świadectwa obecności konsensusu biblijnego w przeszłości, ale i współczesności.
Takie ustawienie perspektywy badawczej determinuje metodę, która, w obu częściach książki, opiera się na krytycznej analizie piśmiennictwa biblijno-teologicznego ułożonego zasadniczo (wyjątek stanowią rozdziały trzeci części pierwszej i drugi części drugiej) przy pomocy klucza chronologicznego. Obranym i poszukiwanym w analizowanych dziełach aspektem jest relacja pomiędzy obu Testamentami. Zebrane w ten sposób dane są przedstawiane w formie syntez zawierających opis myśli teologiczno-biblijnej ze szczególnym uwzględnieniem problematyki jedności obu części Biblii.
Spis treści
Wprowadzenie
I. Ku współczesnej teologii biblijnej: chrześcijaństwo bez biblijnego konsensusu
II. Przekraczanie podziałów: współczesne integralne teologie biblijne
Zakończenie
Aneks
Literatura