Pawłowy „Hymn o miłości” jest jednym z niezwykle pięknych przykładów liryki o charakterze religijnym. Przypomina on znane w starożytności elogia (napisy lub mowy pochwalne) i enkomiony (pieśń na cześć herosa lub zwycięscy igrzysk). Charakterystyczne dla tych gatunków jest wyliczanie cnót głównego bohatera, z pominięciem wszelkich negatywnych szczegółów z życia.
Działania Ducha Świętego nie należy ograniczać wyłącznie do spektakularnych charyzmatów. Jego obecność przejawia się przede wszystkim w miłości, którą napełnia On serca chrześcijan. Wspomina o tym sam Paweł, pisząc do Tymoteusza: „Otrzymaliście Ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia” (2 Tm 1, 7) oraz przypominając wspólnotom azjatyckim: „Owocem zaś Ducha jest miłość” (Ga 5, 22).
Okazywanej braciom miłości, nie należy postrzegać w kategoriach słabości. Jezus wzywał do miłości własnych nieprzyjaciół, prześladowców, oszczerców (Mt 5,44; Łk 6,27-35), która jest przecież niezwykle trudna i bolesna. Bez miłości nie ma jednak chrześcijaństwa – słowami Jezusa: „Po tym poznają, żeście uczniami Moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (J 13, 35).
Czuwanie w Wigilię Zesłania Ducha Świętego, Wrocław – Popowice 27.05.2023
Polub stronę na Facebook