Wywiad dla Radia „Opole” z ks. prof. M. Rosikiem prowadzi dr Joanna Jaromin
Kiedy w roku 70 po Chr. wojska Tytusa wkroczyły do Jerozolimy, rozegrała się jedna z największych tragedii w historii narodu wybranego. Wódz zawołał, iż godzi się, aby kapłani zginęli wraz z przybytkiem i nakazał wymordować personel świątynny, a samą świątynię spalić. Na tryumfalnym Łuku Tytusa do dziś podziwiać można relief przedstawiający wynoszoną ze świątyni menorę. W ten sposób postała istnieć centralna instytucja judaizmu biblijnego. W świątyni powstałej w X stuleciu przed Chr., a potem odbudowywanej po kolejnych najazdach przez Zorobabela i przebudowanej przez Heroda, skupiał się kult sprawowany przez wyznawców Jahwe. Tu składano codzienne ofiary całopalne i tu pielgrzymowano trzykrotnie w ciągu roku w związku ze świętami regalim, znanymi także jako „święta pielgrzymie”; stąd wypędzano kozła ofiarnego na pustynię podczas Jom Kippur, by zgładzić grzechy narodu; tu uczono Prawa i jego interpretacji. Świątynia przez wieki pozostawała centralnym punktem odniesienia religijności pobożnych Żydów.