Miasteczko, które niegdyś znajdowało się 8 km od centrum Jerozolimy, dziś, od 1964 roku, stanowi już jej przedmieścia. Od najdawniejszych czasów tradycja chrześcijańska łączy je z postacią Jana Chrzciciela i Jego rodziców, Zachariasza i Elżbiety, choć nie brak i takich, którzy twierdzą, że Chrzciciel pochodził z Hebronu. Świadkiem tej tradycji jest choćby nazwa Ain Karem, które do VIII w. nazywano „Św. Jan Chrzciciel w górach”.
Imponującą budowlą jest Kościół Nawiedzenia, który upamiętnia scenę spotkania Matki Jezusa i matki Jego poprzednika. Niedaleko niego stoi studnia, przy której obie kobiety miały się spotkać i przy której wybrzmieć miał Magnifikat. Kościół jest dwupoziomowy. Jego wezwanie znakomicie oddaje mozaika na fasadzie górnego kościoła. Pochodzące z 1955 roku dzieło przedstawia scenę nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję. Kościół górny otoczony jest tablicami ze słowami hymnu Magnifikat w ponad czterdziestu językach. Poszczególne warstwy budowli odbijają wiernie narastającą tu tradycję chrześcijańską. Pierwsza kaplica powstała tu jeszcze w okresie bizantyńskim, wokół zbiornika wody wydobywającej się ze skały. Krzyżowcy wznieśli nad nią swój kościół. Nowe sanktuarium wybudowano tu w połowie ubiegłego stulecia. Dolny kościół wybudowany został w IX w. na budowli starszej o siedem stuleci. W niej właśnie odkryto pozostałości groty z okresu bizantyńskiego. Starożytna tradycja chrześcijańska głosi, że w grocie miał ukryć się mały Jan Chrzciciel, dzięki czemu uniknął rzezi niewiniątek, dokonywanej przez żołnierzy Heroda (Mt 2,16). Fragment apokryficznej Protoewangelii Jakuba tak opowiada tamto wydarzenie: „Elżbieta, usłyszawszy, że poszukują Jana, wzięła go i udała się w krainę górzystą, i rozglądała się wokoło, gdzie by go ukryć. Ponieważ nie było tam miejsca ukrytego, westchnęła: ‘Góro Pańska, przyjmij mnie wraz z dzieckiem’. I nagle góra rozstąpiła się…”. Freski na sklepieniach górnej świątyni przedstawiają kapłaństwo Zachariasza, uścisk Maryi i Elżbiety oraz Elżbietę chroniącą się przed żołnierzami Heroda. Kościół górny utrzymany jest w stylu renesansowym. W absydzie przedstawiono postać Maryi śpiewającej Magnifikat. Na prawej ścianie zobrazowano pięć tytułów maryjnych: Bogurodzica, Niepokalane Poczęcie, Pośredniczka łask, Wspomożenie wiernych i Ucieczka grzeszników. Dzwony świątyni są darem polskich pielgrzymów.