Mateuszowa wzmianka, iż podczas śmierci Jezusa zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, doczekała się wielu interpretacji w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Apokryficzna Protoewangelia Jakuba przekazuje piękną tradycję, iż zasłonę przybytku tkała Maryja, Matka Chrystusa. Kapłani postanowili uczynić nową zasłonę, wybrali więc siedem dziewcząt bez skazy, z pokolenia Dawida. Znalazła się wśród nich także Maryja. Dziewczęta ciągnęły losy, która jakim kolorem powinna dokonywać haftu – Maryi przypadł kolor szkarłatny i purpura. Szkarłat i purpura są symbolem poczęcia Chrystusa i Jego królewskiej godności. Ponieważ Jezus utożsamiał się ze świątynią (mówił bowiem o świątyni swojego ciała), Maryja tkając zasłonę świątyni, tka tym samym szatę dla mającego narodzić się Jezusa.
Nieco inaczej motyw rozdarcia zasłony interpretował Tertulian. W swoim dziele Przeciw Marcjonowi sądzi, że zasłona świątyni rozdarła się na dwoje z tego powodu, że cheruby, które strzegły miejsca świętego, opuściły przybytek, gdyż prawdziwą świątynią jest ciało Chrystusa. Jeszcze inną interpretację przedstawiają Cyryl Jerozolimski, św. Hieronim czy Grzegorz z Nazjanzu. Zdaniem Hieronima to sam Bóg posłał anioła, aby rozdarł zasłonę przybytku. Nieco inaczej patrzy na ten znak Grzegorz z Nazjanzu; nazywa rozdartą zasłonę świątyni „tajemniczymi drzwiami do niebios”. Natomiast Cyryl Jerozolimski uzasadnia, że ponieważ podczas śmierci Jezusa Jego ciało, które osłaniało boską naturę, zostało zbezczeszczone, zewnętrznym znakiem tego było zniszczenie zasłony świątynnej, za którą mieszkała obecność Boga. Zdaniem św. Ambrożego rozerwanie zasłony przybytku ma jeszcze inne znaczenie: przy śmierci Jezusa ujawniło się Jego bóstwo; setnik stojący pod krzyżem wyznał Jego synostwo Boże. Nie tylko ów poganin, ale całe stworzenie rozpoznało Boga w Chrystusie, a znakiem tego miało być zaćmienie słońca, trzęsienie ziemi i właśnie rozdarcie zasłony przybytku. Święty Augustyn w dziele O duchu i literze uzasadnia, że za czasów Starego Przymierza łaska Boża pozostawała ukryta, była jakby za zasłoną. Łaska służy uświęceniu człowieka i dlatego też Bóg nakazał mu święcić dzień szabatu, powstrzymując się od pracy. Przy śmierci Jezusa zasłona rozrywa się, co znaczy, że łaska Boża jest teraz dostępna dla wszystkich i to nie tylko w dzień szabatu. Aby ją otrzymać, należy jedynie zwrócić się całym sercem do Chrystusa.
Niezwykle głęboka teologicznie jest interpretacja rozdarcia zasłony dokonana przez Leona Wielkiego. Teolog ten nawiązuje do żydowskiego święta Jom Kippur, w którym to najwyższy kapłan przekraczał próg miejsca najświętszego w świątyni, by dokonać pokropienia i przebłagania za grzechy ludu. Rozdarcie zasłony oddzielającej to miejsce od pozostałej przestrzeni widzi Leon Wielki jako symbol potrójnego przejścia: przejścia od Prawa do ewangelii, od synagogi do czasów Kościoła i od wielu ofiar Starego Przymierza do jednej ofiary Jezusa Chrystusa. Symbolika rozdartej zasłony świątynnej jest więc przebogata. Dla nas, chrześcijan, staje się jasne, że wskazuje ona otwarty przystęp do Boga.
Polub stronę na Facebook