Wśród ewangelistów szczególną troskę o systematyczną prezentację nauczania Jezusa ujętego w mowy przejawia Mateusz. Ewangelista adresował swe dzieło do chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Zdając sobie sprawę ze znaczenia Pięcioksięgu dla religii judaistycznej, tak skonstruował swoją Ewangelię, że zamieścił w niej pięć wielkich mów Jezusa. Sama idea pięciu mów niesie już ze sobą przesłanie: dobra nowina o zbawieniu staje się nową Torą (Pięcioksięgiem), natomiast Jezus staje się nowym Mojżeszem – Prawodawcą. O ile bowiem pierwsze Prawo przyniesione zostało przez Mojżesza, który otrzymał je od Jahwe w teofanii synajskiej, o tyle nowe prawo zostaje objawione przez Jezusa.
fot. M. Rosik Przypowieść o skarbie ukazuje najwyższą wartość królestwa Bożego, jaką uzyskuje człowiek, gdy je odnajduje. Radość towarzyszy przyjęciu i wzrostowi królestwa Bożego, pomimo wyrzeczeń, jakie należy podjąć („sprzedał wszystko, co miał”). Pliniusz Starszy w swej Historia naturalis zauważa: „Ze wszystkiego na świecie najcenniejsze są perły”. Nic więc dziwnego, że o swe kolekcje pereł dbała Kleopatra, …
fot. archiwum M.Rosik Spośród trzech gatunków południowej gorczycy: sinapis nigra – alba, brassica nigra i salvadora persica najprawdopodobniej przypowieść mówi o pierwszym. Jego łodyga osiąga rozmiary trzech, czterech metrów, dlatego w przypowieści mowa jest o „drzewie”. Choć w rzeczywistości Izraelici znali ziarna mniejsze niż ziarno gorczycy, to jednak przysłowiową stała się małość ziarna gorczycznego. Początki królestwa …
fot. M. Rosik Wiele przypowieści Jezusa rozpoczyna się słowami „Królestwo niebieskie podobne jest do…”. Tak też jest i w tym przypadku. Temat królestwa Bożego jest nie tylko głównym zagadnieniem poruszanym w przypowieściach, ale także zasadniczym tematem całego nauczania Jezusa. Jezus rysuje przed swymi słuchaczami obraz człowieka, który sieje na swej roli dobre nasienie. Z dalszego toku …
fot. M. Rosik Uczniowie zwracają się do Jezusa z zapytaniem o wybór przypowieści jako nośnika Jego nauki. Jedną z ulubionych form nauczania Jezusa, w których przedstawiał naukę o królestwie Bożym są przypowieści. Są one szczególnym rodzajem nauczania, nie mającym odpowiednich modeli w literaturze tamtego czasu, jakkolwiek sam sposób mówienia posługujący się obrazami codziennego życia był znany, …
fot. M. Rosik Ze swej rabinackiej katedry, którą stanowi zakotwiczona u brzegu jeziora łódź rozpoczyna Jezus swą mowę bardzo osobistą przypowieścią, w której zawarł własne obserwacje co do rezultatów głoszonego przez siebie słowa. Zapewne radował się wszystkimi, którzy ochoczym sercem przyjmowali Jego nauczanie i przynosili plon stokrotny, a smucił każdym powątpiewającym, odrzucającym lub wręcz wrogo nastawionym …
fot. M. Rosik Ewangelie wspominają niekiedy o braciach o siostrach Jezusa. Mateusz na przykład relacjonuje zdumienie mieszkańców stron Jezusa nad Jego mądrością, które łączy się z odwołaniem do Jego krewnych: „A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, [Jezus] nauczał w synagodze ich, tak iż się bardzo zdumiewali i mówili: Skąd ma tę mądrość i te cudowne …
fot. M. Rosik Obok faryzeuszów stają uczeni w Piśmie i razem domagają się od Jezusa znaku, który potwierdzi Jego posłannictwo. Na określenie znaku Mateusz używa terminu semeion. Termin ten bardzo często odnosi się do cudów dokonywanych przez Jezusa. W sformułowaniu „znak Syna Człowieczego” odnosi się do ostatecznego przyjścia Chrystusa w paruzji. Jego natura nie jest wyraźnie …
fot. M. Rosik Do dysputy na temat tego, jaką władzą Jezus dokonuje uwolnień od wpływu złych duchów dochodzi po uzdrowieniu człowieka niewidomego i niemego jednocześnie. To wydarzenie stanowi tło dla owej dysputy. Samo uzdrowienie przedstawione jest bardzo lakonicznie. Ominięte są niemal wszystkie formalne elementy opowiadań o uzdrowieniu. Stwierdza się jedynie pojawienie człowieka chorego przed Cudotwórcą i …
fot. M. Rosik Kwestię wierności przepisom szabatowym podejmuje Mateusz w opowiadaniu o uzdrowieniu człowieka z paraliżem ręki. Scena rozgrywa się w synagodze, przypuszczalnie przed lub po sobotnim nabożeństwie. Jezus zostaje zagadnięty prowokacyjnym pytaniem o to, czy wolno w szabat uzdrawiać. Ewangelista jasno podaje motyw postawienia tego pytania: „by móc Go oskarżyć”. Widać więc, że opozycja wobec …
fot. M. Rosik Opowiadanie o zrywaniu kłosów zboża przez uczniów Jezusa w dniu szabatu podejmuje zagadnienie Jego stosunku do Prawa. Uczniowie wraz z Jezusem znajdują się wśród pól w dniu szabatu. Gdy pojawia się u nich poczucie głodu, zaczynają zrywać kłosy. Z punktu widzenia obecnej moralności wielu zarzuca uczniom, że zrywali kłosy z nie swojego …
fot. M. Rosik Orędzie przyniesione przez Jezusa domaga się jednoznacznej odpowiedzi. Można je przyjąć lub odrzucić. Pozostanie obojętnym jest równoznaczne z odrzuceniem tego orędzia. Wielu ludzi nie potrafi na co dzień przyjąć i odkrywać prawdy o Bożej miłości. Żyją ze świadomością, że Bóg jest kimś dalekim i trudno im dostrzec przejawy Jego troski o zwykłe …
Read more „Opinia Jezusa o Jemu współczesnych (Mt 11, 16-30)”
fot. M. Rosik Jan został uwięziony z powodu jawnego sprzeciwu wobec Heroda. We więzieniu docierają doń głosy o czynach Jezusa. Kieruje więc do Niego wysłanników z zapytaniem, czy Jezus jest Mesjaszem. Pytania tego nie formułuje wprost, odpowiedź Jezusa również nie jest bezpośrednia. Odpowiedź, jaką otrzymali wysłannicy Jana, jest w pewnym sensie streszczeniem całej działalności Jezusa. Bazuje …
fot. M. Rosik Jak należy rozumieć symbol krzyża? Powszechnie w interpretacji logion Jezusowy odnoszony jest często do choroby. Czy taka interpretacja jest właściwa? Odpowiedź daje spojrzenie na kontekst, w którym dużo miejsca zajmują zapowiedzi prześladowań. Zdanie to pada bowiem w mowie misyjnej, skierowanej do uczniów wyruszających na głoszenie dobrej nowiny. W kontekście Jezusowej wypowiedzi o …
fot. M. Rosik Z głoszeniem bliskości królestwa Bożego nierozerwalnie związana jest zapowiedź prześladowań. Uczniowie, którzy prowadzą działalność misyjną, spotykać się będą z wrogością. Jezus, zapowiadając prześladowania, wyznacza jednocześnie zasady postępowania w ich obliczu. Rozpoczyna swą wypowiedź od zasady ogólnej: „Miejcie się na baczności przed ludźmi”. Po niej następują szczegółowe przykłady zapowiadanych form prześladowania. Zapowiadając prześladowania, …
fot. M. Rosik Jezus jako nauczyciel, z autorytetem przywołuje do siebie uczniów. W jednym zdaniu padają dwa ich określenia: „uczniowie” i „dwunastu”; jest to już więc grupa uformowana i zamknięta. Dwunastu apostołów odróżnia się od pozostałych uczniów. Jezus udziela im władzy nad duchami nieczystymi. Władzę tę niejednokrotnie zademonstrował już sam poprzez dokonywanie egzorcyzmów, a także …