fot. M. Rosik Przypowieści są jedną z naczelnych form nauczania Jezusa. Zazwyczaj wyróżnia się cztery formy, za pomocą których Jezus przekazuje swoje nauczanie. Są to: logia, czyli tak zwane krótkie wypowiedzi Jezusa, następnie błogosławieństwa, dalej przypowieści i wreszcie mowy. Każda z form nauczania odznacza się swoją specyfiką. Przypowieść zadomowiła się w mentalności hebrajskiej dzięki gatunkowi literackiemu …
fot. archiwum M. Rosik Można by wysnuć wniosek, że Jezus ukazuje pewną dwustopniowość w kroczeniu ku doskonałości. Koniecznym minimum do osiągnięcia zbawienia jest zachowanie przykazań Bożych. Istnieje jednak droga o wiele bardziej doskonała, droga wyrzeczenia się wszystkich dóbr tego świata i całkowitego pójścia za Jezusem. To ostatnie zalecenie – wyzbycia się dóbr tego świata i …
fot. M. Rosik Już od samego początku perykopy zarysowana jest kontrowersja Jezusa z oficjalnym judaizmem. Ewangelista zanotował, że faryzeusze przyszli do Jezusa, aby wystawić Go na próbę. Możliwe jest, że faryzeusze chcieli skłócić Jezusa z Herodem, który miał drugą żonę, a który przebywał wtedy na pobliskich terenach. Zamiarem ich było także przypuszczalnie skompromitowanie Jezusa za Jego …
fot. E. Wroczyńska Nauka Jezusa różni się od nauczania rabinów, którzy twierdzili, że przebaczyć grzesznikowi można trzy razy. Jezus swoje nauczanie stosował we własnym życiu – przebaczał i uczył przebaczać. Do człowieka sparaliżowanego, zanim go uzdrowił, powiedział: „Synu odpuszczają ci się twoje grzechy”; kobiecie cudzołożnej powiedział: „Idź i od tej chwili już nie grzesz”, zapewniając …
Egipt, Muhafaza – Morze Czerwone (fot. M. Rosik) Fragment mówiący o upomnieniu braterskim ukazuje ciekawą perspektywę procesu przebaczania i pojednania w Kościele. Jezus mówił o dwóch różnych rodzajach przebaczenia; każdy bowiem wezwany jest do przebaczenia, jednym jednak należy przebaczyć tak, jak się przebacza wierzącemu w Chrystusa, innym tak, jak się przebacza poganom. Zasadnicza różnica polega …
fot. M. Rosik Rozdział osiemnasty Ewangelii Mateusza rozpoczyna się mową o Kościele, zwaną niekiedy mową eklezjologiczną. Ewangelista ukazuje, w jaki sposób należy kształtować relacje w nowo rodzącej się wspólnocie. Punktem wyjścia Jezusowych rozważań jest pytanie uczniów skierowane do Mistrza: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?”. Ostrzeżenia Jezusa przed zgorszeniem można odczytać w kluczu kolektywnym. …
Perykopa o zapłaceniu podatku na rzecz świątyni skłania do refleksji na temat systemu monetarnego panującego w Palestynie I wieku. Uważny czytelnik Nowego Testamentu znajdzie na kartach ewangelii wiele nazw różnych monet. Mowa jest tam o drachmach, dwudrachmach, o denarach, syklach, minach, talentach, asach. Wszystkie te monety były w obiegu w Palestynie I wieku. Drachma pochodziła …
Read more „Zapowiedź męki i podatek świątynny (Mt 17, 22-27)”
fot. M. Rosik W starożytnym Izraelu epileptyków uważano za ludzi będących pod panowaniem szatana; nie rozróżniano więc pomiędzy uzdrowieniem a egzorcyzmem. W tym wypadku epilepsja widziana była jako opętanie – bezpośredni wpływ złego ducha na ciało człowieka. Do Jezusa przybliża się pewien człowiek, który pada przed Nim na kolana; gest ten jest wyrazem usilnej prośby …
Fresk w kościele Przemienienia Jezusa na górze Tabor (fot. G. Pazdro) Mateusz zauważa, że wydarzenie, które według tradycji rozegrało się na górze Tabor, odbyło się „po sześciu dniach”. Owe sześć dni minęło zapewne od wyznania Piotra pod Cezareą Filipową; tam Piotr uznał w Jezusie Syna Bożego, teraz na górze przemienienia sam Bóg wyznaje synostwo Boże …
fot. M. Rosik Bezpośrednio po pierwszej zapowiedzi męki i zmartwychwstania Jezus wzywał swoich uczniów do zaparcia się samego siebie, do pójścia za Nim i do naśladowania Go. Perspektywa pójścia za Jezusem musiała budzić w uczniach przerażenie, skoro dowiedzieli się, że oto ich Mistrz i Nauczyciel idzie do Jerozolimy, tam będzie wydany i zostanie zabity. Niezwykle …
fot. M. Rosik Cezarea Filipowa to niewielka miejscowość położona w odległości około 40 km na północ od Jeziora Galilejskiego. W starożytnym Izraelu była centrum religijnym pogańskiego kultu. Stąd też bierze początek jedno ze źródeł wód rzeki Jordan. Syn Heroda Wielkiego Filip podniósł tę niewielką miejscowość do godności miasta i na cześć cesarza rzymskiego nazwał je …
fot. M. Rosik W języku aramejskim rzeczowniki „kwas” i „nauka” posiadają bardzo podobne brzmienie fonetyczne. Nie jest więc wykluczona pomyłkowa zamiana w przekładzie greckim. Ostrzeżenie Jezusa brzmiałoby wówczas: „strzeżcie się nauki faryzeuszów i saduceuszów”. W naszych rozważaniach należy jednak bazować na tekście greckim, który jest tekstem natchnionym. W języku greckim pojawia się rzeczownik kwas i …
fot. M. Rosik Z okolic pogańskich Tyru i Sydonu, Jezus powraca nad Jezioro Galilejskie. Mateusz nie podaje motywów, dla których Jezus zdecydował się powrócić. Wzmianka o tym, że „wyszedł na górę i tam przebywał”, sugeruje, że Jezus zdecydował się na samotną modlitwę. Góra często stawała się miejscem odosobnienia Jezusa; to tam spotykał się z Ojcem, …
fot. M. Rosik Akcja narracji Mateuszowej Ewangelii przenosi się na tereny pogańskie, w okolice Tyru i Sydonu. Miasta te znajdowały się na terenach dawnej Fenicji. Ślady kultury fenickiej odnajdujemy już na 3000 lat przed Chr. Niektórzy są przekonani, że nazwa naszego kontynentu – Europa, pochodzi od imienia córki króla fenickiego, króla Tyru. To niezwykłe miasto Fenicjanie …
fot. archiwum M. Rosik Kontrowersja Jezusa z przywódcami religijnymi Izraela sprowadza się zasadniczo do zakwestionowania przez Niego owej tradycji. Jezus uznaje, że jest ona dziełem człowieka i niekiedy może stać nawet w sprzeczności z Bożym Prawem. Dyskutując z adwersarzami, Jezus poszerza perspektywę dysputy, zatrzymuje się bowiem nie tylko na poruszanych przez nich kwestiach, ale sięga …