Fresk w kościele Przemienienia Jezusa na górze Tabor (fot. G. Pazdro) Mateusz zauważa, że wydarzenie, które według tradycji rozegrało się na górze Tabor, odbyło się „po sześciu dniach”. Owe sześć dni minęło zapewne od wyznania Piotra pod Cezareą Filipową; tam Piotr uznał w Jezusie Syna Bożego, teraz na górze przemienienia sam Bóg wyznaje synostwo Boże …
fot. M. Rosik Bezpośrednio po pierwszej zapowiedzi męki i zmartwychwstania Jezus wzywał swoich uczniów do zaparcia się samego siebie, do pójścia za Nim i do naśladowania Go. Perspektywa pójścia za Jezusem musiała budzić w uczniach przerażenie, skoro dowiedzieli się, że oto ich Mistrz i Nauczyciel idzie do Jerozolimy, tam będzie wydany i zostanie zabity. Niezwykle …
fot. M. Rosik Cezarea Filipowa to niewielka miejscowość położona w odległości około 40 km na północ od Jeziora Galilejskiego. W starożytnym Izraelu była centrum religijnym pogańskiego kultu. Stąd też bierze początek jedno ze źródeł wód rzeki Jordan. Syn Heroda Wielkiego Filip podniósł tę niewielką miejscowość do godności miasta i na cześć cesarza rzymskiego nazwał je …
fot. M. Rosik W języku aramejskim rzeczowniki „kwas” i „nauka” posiadają bardzo podobne brzmienie fonetyczne. Nie jest więc wykluczona pomyłkowa zamiana w przekładzie greckim. Ostrzeżenie Jezusa brzmiałoby wówczas: „strzeżcie się nauki faryzeuszów i saduceuszów”. W naszych rozważaniach należy jednak bazować na tekście greckim, który jest tekstem natchnionym. W języku greckim pojawia się rzeczownik kwas i …
fot. M. Rosik Z okolic pogańskich Tyru i Sydonu, Jezus powraca nad Jezioro Galilejskie. Mateusz nie podaje motywów, dla których Jezus zdecydował się powrócić. Wzmianka o tym, że „wyszedł na górę i tam przebywał”, sugeruje, że Jezus zdecydował się na samotną modlitwę. Góra często stawała się miejscem odosobnienia Jezusa; to tam spotykał się z Ojcem, …
fot. M. Rosik Akcja narracji Mateuszowej Ewangelii przenosi się na tereny pogańskie, w okolice Tyru i Sydonu. Miasta te znajdowały się na terenach dawnej Fenicji. Ślady kultury fenickiej odnajdujemy już na 3000 lat przed Chr. Niektórzy są przekonani, że nazwa naszego kontynentu – Europa, pochodzi od imienia córki króla fenickiego, króla Tyru. To niezwykłe miasto Fenicjanie …
fot. archiwum M. Rosik Kontrowersja Jezusa z przywódcami religijnymi Izraela sprowadza się zasadniczo do zakwestionowania przez Niego owej tradycji. Jezus uznaje, że jest ona dziełem człowieka i niekiedy może stać nawet w sprzeczności z Bożym Prawem. Dyskutując z adwersarzami, Jezus poszerza perspektywę dysputy, zatrzymuje się bowiem nie tylko na poruszanych przez nich kwestiach, ale sięga …
fot. M. Rosik Cud kroczenia Jezusa po wodach jeziora należy do gatunku cudów nad naturą. Opowiadanie Mateuszowe zasadza się na linii starotestamentalnych cudów dokonywanych nad naturą; Mojżesz w cudowny sposób przeprowadził lud Izraela najpierw przez Morze Czerwone, a później przez rzekę Jordan; rozdzielenia wód Jordanu dokonali także Eliasz i Elizeusz. Opowiadanie o kroczeniu Jezusa po wodzie …
fot. M. Rosik Typową dla Mateusza cechą literacką jest ukazywanie tak zwanego „magnetyzmu” Jezusa: gdziekolwiek pojawiał się Jezus natychmiast towarzyszyły Mu tłumy. Również i tym razem Jezus nie mógł pozostać w samotności. W tłumie znajdowało się wielu ludzi chorych; Jezus zdjęty litością, uzdrawiał ich. Podkreślanie motywu litości to również jedna z charakterystycznych cech ewangelii Mateuszowej. …
fot. M. Rosik Kością niezgody pomiędzy Janem Chrzcicielem a Herodem Antypasem był ślub tego ostatniego z żoną jego brata – Herodiadą. Antypas porzucił swoją pierwszą żonę, córkę króla Nabatejczyków, Aretasa IV. W 36 roku po Chr. Aretas IV, chcąc pomścić zniewagę wyrządzoną jego córce, wystąpił zbrojnie przeciwko Antypasowi, zaatakował i pokonał go. Antypas miał nadzieję, …
fot. M. Rosik Fakt, że znana jest mieszkańcom Nazaretu bliższa i dalsza rodzina Jezusa, która niczym nie różni się od zwykłych galilejskich rodzin sprawia, że w ich sercach rodzą się wątpliwości („i powątpiewali o Nim”). Jezus na ich wątpliwości odpowiada powiedzeniem w formie przysłowia: „Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok tak …
fot. M. Rosik Przypowieść o skarbie ukazuje najwyższą wartość królestwa Bożego, jaką uzyskuje człowiek, gdy je odnajduje. Radość towarzyszy przyjęciu i wzrostowi królestwa Bożego, pomimo wyrzeczeń, jakie należy podjąć („sprzedał wszystko, co miał”). Pliniusz Starszy w swej Historia naturalis zauważa: „Ze wszystkiego na świecie najcenniejsze są perły”. Nic więc dziwnego, że o swe kolekcje pereł dbała Kleopatra, …
fot. archiwum M.Rosik Spośród trzech gatunków południowej gorczycy: sinapis nigra – alba, brassica nigra i salvadora persica najprawdopodobniej przypowieść mówi o pierwszym. Jego łodyga osiąga rozmiary trzech, czterech metrów, dlatego w przypowieści mowa jest o „drzewie”. Choć w rzeczywistości Izraelici znali ziarna mniejsze niż ziarno gorczycy, to jednak przysłowiową stała się małość ziarna gorczycznego. Początki królestwa …
fot. M. Rosik Wiele przypowieści Jezusa rozpoczyna się słowami „Królestwo niebieskie podobne jest do…”. Tak też jest i w tym przypadku. Temat królestwa Bożego jest nie tylko głównym zagadnieniem poruszanym w przypowieściach, ale także zasadniczym tematem całego nauczania Jezusa. Jezus rysuje przed swymi słuchaczami obraz człowieka, który sieje na swej roli dobre nasienie. Z dalszego toku …
fot. M. Rosik Uczniowie zwracają się do Jezusa z zapytaniem o wybór przypowieści jako nośnika Jego nauki. Jedną z ulubionych form nauczania Jezusa, w których przedstawiał naukę o królestwie Bożym są przypowieści. Są one szczególnym rodzajem nauczania, nie mającym odpowiednich modeli w literaturze tamtego czasu, jakkolwiek sam sposób mówienia posługujący się obrazami codziennego życia był znany, …