„Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10,14-17)
Pod koniec VI w. nieznany z imienia pielgrzym z Piacenzy odwiedził Nazaret. W swoich zapiskach zanotował: Dom Najświętszej Maryi został przekształcony w bazylikę, a jej ubrania są źródłem wielu cudów. Żydówki są tu piękniejsze niż gdziekolwiek indziej w kraju. Twierdzą, że jest to dar, jaki zesłała im Najświętsza Maryja, gdyż była ich krewną. Choć nie …
Ostatnie przed Biblią Tysiąclecia tłumaczenie Pisma Świętego na język polski pochodzi z 1599 roku. Tytanicznej pracy podjął się wtedy jezuita Jakub Wujek i przez ponad kolejne trzysta lat był to dominujący przekład w Kościele rzymsko-katolickim w Polsce. Kolejny przekład bezpośrednio z oryginałów w językach greckim, hebrajskim i aramejskim to dopiero 1965 rok. Później pięć reedycji. W …
Jezus często zapowiadał prześladowania swoich wyznawców. Przyczyną wrogości wobec uczniów Chrystusa miało być głoszone słowo Boże. Cały dziesiąty rozdział Ewangelii Mateuszowej naszpikowany jest zapowiedziami cierpień z powodu głoszenia dobrej nowiny. Zapowiedzi prześladowań zaczęły realizować się bardzo szybko. Księga Dziejów Apostolskich wybitnie świadczy o kłopotach rodzącego się Kościoła i rozszerzających się prześladowaniach. Doszło do tego, że …
W drugiej połowie VIII wieku przed Chr. król judzki Ezechiasz doprowadził do wnętrza miasta wodę specjalnie w tym celu wybudowanym kanałem. Tunel połączył źródło Gichon w Dolinie Cedronu we wschodniej części stolicy z sadzawką Siloe w zachodniej części miasta. Odkryto go w 1880 roku, a największą sensację wzbudziła inskrypcja na ścianach tunelu, potwierdzająca dane biblijne. …
W Mowie Misyjnej Jezus wzywa swych uczniów: „Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien” (Mt 10,38). Logion ten pojawia się w ewangeliach sześciokrotnie (w różnych sformułowaniach), zawsze w takim samym kontekście: zapowiedzi prześladowań z powodu głoszenia ewangelii. Czym jest krzyż, do którego podjęcia zachęca Jezus? Jak właściwie odczytać sens …
Namaszczenie Jezusa, którego pewna kobieta dokonała w Betanii, miało być w zamyśle ewangelistów czynnością antycypującą Jego pogrzeb. Gdy pewnego razu miałem okazję poznawać tajniki produkcji substancji zapachowych w muzeum perfum w Kairze, bardziej jeszcze niż alabastrowe flakoniki przyciągała uwagę słuchaczy czarnooka dziewczyna o imieniu Maria. A dokładniej – uwaga ta skupiała się na znaku krzyża …
Wydaje się, że w zestawieniu z judaizmem chrześcijaństwo dowartościowało rolę kobiety w społeczeństwie i wspólnocie religijnej. Złożyło się na to kilka czynników, spośród których wypada wymienić najistotniejsze: nauczanie Jezusa na temat godności osoby, kontynuowane przez nauczanie Pawła, iż w Chrystusie „nie ma już mężczyzny ani kobiety” (Ga 3,28); rozszerzanie się chrześcijaństwa w miastach helleńskich, gdzie …
Relacja o wskrzeszeniu Łazarza nie została zanotowana przez żadnego z synoptyków, za to szczegółowo opowiada o wydarzeniu Jan ewangelista. Jezus nie używa typowej dla rabinów – cudotwórców formuły modlitewnej, lecz dokonuje wskrzeszenia poprzez rozkaz: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!”. Na tak autorytatywne słowa dokonuje się jeden z największych cudów dokonanych przez Jezusa. Cud tak wielki, że …
Chrystus uczy nas akceptacji śmierci.To prawda niezwykle trudna. Trudna, gdyż On sam miał trudności z akceptacją swej śmierci. Modlił się w Ogrodzie Oliwnym: „Ojcze, jeśli możliwe, oddal ode Mnie ten kielich”. Ostatecznie jednak zgodził się na nią. A czy mógł się nie zgodzić? Owszem, mógł. Dlaczego więc wybrał śmierć? Z miłości do każdego z nas. …
Niewielka miejscowość, której nazwa tłumaczy się jako „dom biednych”, była świadkiem interesujących wydarzeń w życiu Jezusa. Tu mieszkała zaprzyjaźniona z Jezusem rodzina, a dokładniej dwie siostry i brat, Maria, Marta i Łazarz. Gdy Nauczyciel pielgrzymował do Jerozolimy na uroczystości świąteczne, zatrzymywał się w ich domu. Często pewnie rozmowy przeciągały się długo w noc, a cienie …
Pojęcia bardzo często bywają mylone do tego stopnia, że „apokalipsą” potocznie określa się wydarzenia końca czasów, podczas gdy według źródłosłowu to właśnie „eschatologia” jest nauką o rzeczach ostatecznych. Różnicę między eschatologią i apokaliptyką przedstawił dość precyzyjnie L. Stachowiak: „Zaczynając od apokaliptyki, jako pojęcia bardziej jednoznacznego, należy stwierdzić, że może ona w potocznym języku teologicznym oznaczać …
Ewangeliści twierdzą, że Jezus stanął na stokach Góry Oliwnej i tam zapłakał nad losem miasta. Przed Nim roztaczał się majestatyczny widok: potężne białe mury miasta, masywne, dobrze strzeżone nocą bramy, królewski pałac – a przede wszystkim kompleks świątynny. Ten majestatyczny w swej wymowie widok, który roztaczał się przed Jezusem, zawdzięczano …. Herodowi! Szalony w swych …
Kością niezgody pomiędzy wyznawcami Chrystusa a judaizmem była bez wątpienia kwestia pogańska. Paweł, zwany apostołem narodów, niemal w każdym mieści rozpoczynał głoszenie Ewangelii od synagogi a dopiero potem zwracał się do pogan. W konsekwencji mapa rozwoju Kościoła w I stuleciu niemal pokrywa się z mapą diaspory żydowskiej. Trzeba przy tym pamiętać, że w czasie wypraw misyjnych …
Kościół w miejscu, w którym Chrystus uczył apostołów Modlitwy Pańskiej stał na Górze Oliwnej ponoć już w IV stuleciu. Wybudowano go już obok groty, w której Jezus spotykać miał się z uczniami. Z powierzchni ziemi zniósł go najazd Persów w 614 roku Wtedy jednak jeszcze nikt nie łączył świątyni z modlitwą „Ojcze nasz”. Dopiero krzyżowcy …
Opowiadania o powołaniu prorockim dały początek nowemu gatunkowi literackiemu w badaniach genologicznych. Narracja, przyjmująca formę dialogu proroka z Bogiem, jest zazwyczaj zwięzła, przez co pełna dramatyzmu. Wydaje się, że jej struktura jest klarowna. Składają się nań cztery elementy: po (1) formule wprowadzającej następuje (2) wybór, powołanie i powierzenie misji, dalej (3) obiekcje powołanego oraz (4) zapewnienie …