„Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10,14-17)
Jezusowa dysputa z saduceuszami na temat zmartwychwstania każe podjąć refleksję na temat biblijnej idei życia wiecznego. Należy zauważyć, że idea ta z biegiem lat ulegała zmianom, domagała się bowiem coraz głębszego spojrzenia na problematykę życia i śmierci przez pryzmat wiary. Pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju mówią o nieśmiertelności, która nie mogła być zrealizowana z powodu nieposłuszeństwa …
fot. archiwum M. Rosik Kim byli herodianie? Źródła przekazują bardzo niewiele informacji na ten temat. W ewangeliach spotykamy zaledwie dwukrotną wzmiankę o herodianach: w ewangelii Marka (Mk 3;6,12–13) oraz obecną wzmiankę w ewangelii Mateuszowej.Zazwyczaj zwykło się uważać herodian za zwolenników króla Heroda Antypasa, z którego rozkazu zginął Jan Chrzciciel. Herod Antypas rządził w latach od …
fot. M. Rosik Zgodnie ze starożytnym zwyczajem, król nie pojawiał się na uczcie na samym początku. Przychodził dopiero wtedy, gdy sala była już wypełniona, a biesiadnicy zasiadali przy stołach. Wchodzącemu królowi wszyscy okazywali należny szacunek. Tym razem przyjściu króla towarzyszy spostrzeżenie, iż jest na uczcie człowiek nie ubrany w strój weselny. Król zwraca się do …
fot. M. Rosik Obraz winnicy wskazujący na naród wybrany obecny był wielokrotnie w Starym Testamencie. Pierwsze zdanie Jezusowej przypowieści: „Był pewien gospodarz, który założył winnice, otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie, wybudował wieżę”, nawiązuje bez wątpienia do fragmentu księgi proroka Izajasza (Iz 5,2). Właścicielem winnicy jest sam Bóg, On troszczy się o nią, otacza ją murem, …
fot. M. Rosik Według zwyczajów żydowskich, Bóg udziela autorytetu każdemu, kto przewodzi wspólnym modlitwom i kto prowadzi nauczanie. Nic więc dziwnego, że przywódcy religijni narodu wybranego, arcykapłani i starsi ludu oraz stróże świątyni zastanawiali się, kto upoważnił Go do wystąpień – Nauczyciela. Wystąpienia te były o tyle istotne, że odbywały się w świątyni. Przypuszczalnie w …
fot. M. Rosik Mateusz rozpoczyna perykopę o uroczystym wjeździe do Jerozolimy wzmianką, iż Jezus przyszedł do miejscowości Betfage, która leży na Górze Oliwnej. Betfage jest niewielkim osiedlem, z którego doskonale widać Święte Miasto. Należy przypuszczać, że Jezus wraz ze swoimi uczniami spędził noc u swoich przyjaciół, Łazarza, Marty i Marii, w miejscowości Betania niegdyś oddalonej …
fot. U. Porycka Scena zanotowana przez Mateusza rozgrywa się pod murami Jerycha, które uchodzi za najstarsze miasto świata. Ze Starego Testamentu znane jest przede wszystkim z faktu cudownego zdobycia jego posiadłości przez Izraelitów, którzy po wyjściu z ziemi egipskiej przywędrowali do Ziemi Obiecanej. Tam dzięki Bożej interwencji miały się rozpaść mury miasta. Biblijna relacja o …
fot. U. Porycka Dialog Jezusa z matką i uczniami, synami Zebedeusza, zawiera trzy Jego wypowiedzi. Pierwsza z nich to pytanie o przedmiot prośby (Mt 20,21). Adresatką tego pytania jest matka synów Zebedeuszowych. Wydaje się, że to Jezus pragnie to pytanie przekształcić z rozmowy na forum prywatnym w rozmowę publiczną, aby słyszeli ją też inni uczniowie …
fot. M. Rosik Przypowieści są jedną z naczelnych form nauczania Jezusa. Zazwyczaj wyróżnia się cztery formy, za pomocą których Jezus przekazuje swoje nauczanie. Są to: logia, czyli tak zwane krótkie wypowiedzi Jezusa, następnie błogosławieństwa, dalej przypowieści i wreszcie mowy. Każda z form nauczania odznacza się swoją specyfiką. Przypowieść zadomowiła się w mentalności hebrajskiej dzięki gatunkowi literackiemu …
fot. archiwum M. Rosik Można by wysnuć wniosek, że Jezus ukazuje pewną dwustopniowość w kroczeniu ku doskonałości. Koniecznym minimum do osiągnięcia zbawienia jest zachowanie przykazań Bożych. Istnieje jednak droga o wiele bardziej doskonała, droga wyrzeczenia się wszystkich dóbr tego świata i całkowitego pójścia za Jezusem. To ostatnie zalecenie – wyzbycia się dóbr tego świata i …
fot. M. Rosik Już od samego początku perykopy zarysowana jest kontrowersja Jezusa z oficjalnym judaizmem. Ewangelista zanotował, że faryzeusze przyszli do Jezusa, aby wystawić Go na próbę. Możliwe jest, że faryzeusze chcieli skłócić Jezusa z Herodem, który miał drugą żonę, a który przebywał wtedy na pobliskich terenach. Zamiarem ich było także przypuszczalnie skompromitowanie Jezusa za Jego …
Gramatyka – matematyka W językach europejskich odmianę czasowników w szkolnych ławach rozpoczynamy od siebie: ja – ty – on. Tymczasem w języku hebrajskim, o którym Żydzi mówią kodesz – święty, jest dokładnie odwrotnie. To Bóg – On – jest punktem odniesienia. Dzieci żydowskie i bibliści chcący poznać język Pisma Świętego, zaczynają zawsze od trzeciej osoby liczby …
Panorama Wrocławia z wieży Sky Tower (fot. M. Rosik) Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź …
Justyn poniósł śmierć męczeńską w Rzymie ok. 165 roku (fot. M. Rosik) Justyn, zwany później Męczennikiem, przyszedł na świat około setnego roku we Flavia Neapolis, mieście dawniej zwanym Sychem, w Samarii. Niedługo później wybudowano tu świątynię ku czci Zeusa oraz amfiteatr, którego sylwetka pojawia się na mozaikowej mapie w Madabie. Justyn, z pochodzenia Grek, typowy …
Egipt, Muhafaza – Morze Czerwone (fot. M. Rosik) Fragment mówiący o upomnieniu braterskim ukazuje ciekawą perspektywę procesu przebaczania i pojednania w Kościele. Jezus mówił o dwóch różnych rodzajach przebaczenia; każdy bowiem wezwany jest do przebaczenia, jednym jednak należy przebaczyć tak, jak się przebacza wierzącemu w Chrystusa, innym tak, jak się przebacza poganom. Zasadnicza różnica polega …