„Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10,14-17)
Zapowiadając swoje powtórne przyjście, Jezus przestrzega przed fałszywymi mesjaszami. Nakazuje by uczniowie nie wierzyli tym, którzy mówią: „Oto tu jest mesjasz albo oto tam”. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, którzy obdarzeni będą mocą czynienia znaków i cudów, i wielu spośród chrześcijan wprowadzą w błąd. Wzmianka o tym, iż o fałszywych mesjaszach będą mówić: …
Jezusowe zapowiedzi końca świata skłaniają do refleksji na temat współczesnego oczekiwania na czasy ostateczne. Oczekiwanie to obecne było nie tylko wśród Żydów czasów Jezusa; było również obecne wśród pierwszych chrześcijan. Święty Paweł musiał studzić zapał pierwszych gorliwych wyznawców Chrystusa, którzy spodziewali się, że przyjdzie On niezwykle szybko, jeszcze w czasie ich ziemskiego życia. Przełom er …
Odnosząc się do religijnego prawa czystości Jezus stwierdza, że nie jest ważne zachowywanie czystości zewnętrznej, która wyraża się w obmywaniu kubków, mis i talerzy, gdy wnętrze człowieka pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Zachowywanie czystości zewnętrznej tylko wtedy jest uzasadnione, gdy wyraża wewnętrzną czystość duszy i serca, gdy wskazuje na wolność od grzechu. Jezus przywodzi na …
Jezus gromadzi wokół siebie tłumy i rozpoczyna swoją naukę słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze”. W takim kontekście słowo „katedra” rozumieć należy jako miejsce, z którego nauczyciel przemawiał do swoich uczniów. Jest to zresztą zgodne ze starożytnym zwyczajem izraelskim. Gdy nauczyciel gromadził wokół siebie uczniów, zasiadał, a uczniowie najczęściej stojąc, słuchali …
Read more „Przestroga przed uczonymi w Piśmie (Mt 23, 1-12)”
Na arenę wychodzą faryzeusze. Jeden z nich, uczony w Prawie, zadaje Jezusowi pytanie o największe przykazanie Prawa. Faryzeusze byli znawcami Prawa Starego Testamentu. Oprócz Tory pisanej, przyjmowali także tradycję ustną, wierzyli, że i tę Mojżesz przekazał ich ojcom na pustyni i przez wieki przekazywana była w formie ustnego nauczania. Pogląd taki odrzucali saduceusze, którzy zatrzymywali …
Jezusowa dysputa z saduceuszami na temat zmartwychwstania każe podjąć refleksję na temat biblijnej idei życia wiecznego. Należy zauważyć, że idea ta z biegiem lat ulegała zmianom, domagała się bowiem coraz głębszego spojrzenia na problematykę życia i śmierci przez pryzmat wiary. Pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju mówią o nieśmiertelności, która nie mogła być zrealizowana z powodu nieposłuszeństwa …
fot. archiwum M. Rosik Kim byli herodianie? Źródła przekazują bardzo niewiele informacji na ten temat. W ewangeliach spotykamy zaledwie dwukrotną wzmiankę o herodianach: w ewangelii Marka (Mk 3;6,12–13) oraz obecną wzmiankę w ewangelii Mateuszowej.Zazwyczaj zwykło się uważać herodian za zwolenników króla Heroda Antypasa, z którego rozkazu zginął Jan Chrzciciel. Herod Antypas rządził w latach od …
fot. M. Rosik Zgodnie ze starożytnym zwyczajem, król nie pojawiał się na uczcie na samym początku. Przychodził dopiero wtedy, gdy sala była już wypełniona, a biesiadnicy zasiadali przy stołach. Wchodzącemu królowi wszyscy okazywali należny szacunek. Tym razem przyjściu króla towarzyszy spostrzeżenie, iż jest na uczcie człowiek nie ubrany w strój weselny. Król zwraca się do …
fot. M. Rosik Obraz winnicy wskazujący na naród wybrany obecny był wielokrotnie w Starym Testamencie. Pierwsze zdanie Jezusowej przypowieści: „Był pewien gospodarz, który założył winnice, otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie, wybudował wieżę”, nawiązuje bez wątpienia do fragmentu księgi proroka Izajasza (Iz 5,2). Właścicielem winnicy jest sam Bóg, On troszczy się o nią, otacza ją murem, …
fot. M. Rosik Według zwyczajów żydowskich, Bóg udziela autorytetu każdemu, kto przewodzi wspólnym modlitwom i kto prowadzi nauczanie. Nic więc dziwnego, że przywódcy religijni narodu wybranego, arcykapłani i starsi ludu oraz stróże świątyni zastanawiali się, kto upoważnił Go do wystąpień – Nauczyciela. Wystąpienia te były o tyle istotne, że odbywały się w świątyni. Przypuszczalnie w …
fot. M. Rosik Mateusz rozpoczyna perykopę o uroczystym wjeździe do Jerozolimy wzmianką, iż Jezus przyszedł do miejscowości Betfage, która leży na Górze Oliwnej. Betfage jest niewielkim osiedlem, z którego doskonale widać Święte Miasto. Należy przypuszczać, że Jezus wraz ze swoimi uczniami spędził noc u swoich przyjaciół, Łazarza, Marty i Marii, w miejscowości Betania niegdyś oddalonej …
fot. U. Porycka Scena zanotowana przez Mateusza rozgrywa się pod murami Jerycha, które uchodzi za najstarsze miasto świata. Ze Starego Testamentu znane jest przede wszystkim z faktu cudownego zdobycia jego posiadłości przez Izraelitów, którzy po wyjściu z ziemi egipskiej przywędrowali do Ziemi Obiecanej. Tam dzięki Bożej interwencji miały się rozpaść mury miasta. Biblijna relacja o …
fot. U. Porycka Dialog Jezusa z matką i uczniami, synami Zebedeusza, zawiera trzy Jego wypowiedzi. Pierwsza z nich to pytanie o przedmiot prośby (Mt 20,21). Adresatką tego pytania jest matka synów Zebedeuszowych. Wydaje się, że to Jezus pragnie to pytanie przekształcić z rozmowy na forum prywatnym w rozmowę publiczną, aby słyszeli ją też inni uczniowie …
fot. M. Rosik Przypowieści są jedną z naczelnych form nauczania Jezusa. Zazwyczaj wyróżnia się cztery formy, za pomocą których Jezus przekazuje swoje nauczanie. Są to: logia, czyli tak zwane krótkie wypowiedzi Jezusa, następnie błogosławieństwa, dalej przypowieści i wreszcie mowy. Każda z form nauczania odznacza się swoją specyfiką. Przypowieść zadomowiła się w mentalności hebrajskiej dzięki gatunkowi literackiemu …
fot. archiwum M. Rosik Można by wysnuć wniosek, że Jezus ukazuje pewną dwustopniowość w kroczeniu ku doskonałości. Koniecznym minimum do osiągnięcia zbawienia jest zachowanie przykazań Bożych. Istnieje jednak droga o wiele bardziej doskonała, droga wyrzeczenia się wszystkich dóbr tego świata i całkowitego pójścia za Jezusem. To ostatnie zalecenie – wyzbycia się dóbr tego świata i …